
I did it! Leren nee zeggen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Zou je denken?
Afgelopen week had ik een cursus voor mijn werk als ca 2 (stewardess). Ik dacht eerst dat de training vooral zou gaan over het speechen aan boord, maar opeens werden wij geconfronteerd met een zeer geleerde lerares die samen met een actrice echt een geweldige cursus heeft neergezet.
Al vrij snel in het begin begon ze over moeite hebben met nee zeggen en of er mensen waren die zich hier in herkennen. Ja daar heb ik zeker moeite mee! Ik zit hier al een hele tijd mee. Dat wil zeggen: Ik weet er van. En keer op keer vind ik mijzelf weer in een situatie waarbij ik helaas helaas weer ja heb gezegd. Ik denk dat ongeveer 50% van de groep hetzelfde had.
Misschien ken jij ze ook wel? Die ene vriendin die je vraagt of je ‘even’ wilt helpen verhuizen. De verjaardag waar je eigenlijk net echt even geen tijd of gewoon geen zin in had. Dat avondje dat je eigenlijk gewoon even liever thuis bleef om te werken, of misschien wel gewoon te bankhangen. De vriendin die voor de zoveelste keer iets wilt lenen. De werkgever of opdrachtgever die opeens nog wat ‘extra’ wensen heeft.
Ik kom het in ieder geval regelmatig tegen. Veel te vaak eigenlijk. Ik gaf voor mijn gevoel een vinger en ze namen mijn hele lichaam. Maar dit was natuurlijk niet zo. Ik gaf gewoon meteen mijn hand, zodat de rest van het lichaam er vanzelf achteraan ging. Snap je m nog?
Ik bedoel dus.. ik vind het zo moeilijk om nee te zeggen dat ik op het moment dat ik mijzelf voorbij loop voor anderen echt boos kan worden op mijzelf. Waarom zeg ik ja terwijl ik er gewoon echt geen tijd voor heb? Hoe kan het dat ik mijzelf altijd wil verantwoorden? En hoe kan het dat wanneer mijn toppunt van irritatie is bereikt, ik gemeen wordt? Ik heb toch zelf ja gezegd..
In de cursus leer ik eerst om het op te delen in 3 groepen: Subassertief, assertief en agressief. Oke een beetje praktisch allemaal misschien maar de conclusie was dat ik eigenlijk assertief zou moeten zijn en ik zat dus teveel in het subassertief. Hierbij even de wikipedia link mocht je meer willen lezen over deze vormen. Wel super interessant mocht je jezelf hier in herkennen.
Wat ik nu toepas om meer assertief te zijn dan subassertief is meer na te denken over: Iedereen mag alles vragen, maar daarnaast heb ik evenveel recht om dit te weigeren, of om uitstel van antwoord aan te geven. Ik zal bijvoorbeeld vaker zeggen: Hier zou ik graag even over willen nadenken. Maar ook daadwerkelijk nee zeggen is mij inmiddels al een aantal keer goed afgegaan.
Natuurlijk zal ik dit op een normale manier aangeven, maar de excuses, smoesjes en het inpakken in ‘redenen’ zal ik achterwege laten. Want het maakt de mens daadwerkelijk echt weinig uit waarom ik nee zeg. Ook al is het antwoord bijna altijd standaard: Waarom niet?
Eigenlijk is het helemaal niet lastig.
Elke keer dat mij iets gevraagd wordt neem ik even rustig de tijd om hier over na te denken en in mijn agenda te kijken. Deze is dus ook meteen veel geordender geworden. Ook voor mijn werk is dit prettig. Ik heb een duidelijk overzicht van mijn samenwerkingen en of ik deze wel echt wil en kan doen. Ook plan ik mijn rust in. Het klinkt gek, maar ik ben erg druk en vind het heel erg belangrijk dat ik tijd in plan voor mijn gezin, relatie en mijzelf.
Het punt waar ik het nog wel lastig vindt is familie. Maar ook daar ga ik toch echt vaker nee zeggen. Hier in ben ik mijzelf bijvoorbeeld op vakantie ook erg in kwijt geraakt. Want ook mijn vriend kan erg subassertief zijn. En voor dat je het weet heb je 3 weken lang bijna geen dagje alleen met je eigen gezinnetje gehad. Dat lijkt mij dus niet echt helemaal de bedoeling. Althans niet in mijn keuze.
Dit geeft mij zo veel rust. Ik hoef niet ieder zijn beste vriendin te zijn. Voor nu ben ik zelf even belangrijk en op dat vlak was ik mijzelf echt even aan het voorbij lopen. Deze cursus kwam alsof hij voor mij bedoeld was. Een echt eye opener. Ik denk serieus NET op tijd. Zeker nu ik dit stukje terug lees op wikipedia:
Subassertiviteit kan leiden tot het opbouwen van onderhuidse spanningen met vage klachten of mogelijk overspannenheid tot gevolg.
Jij bent oké, ik ben oké!
(En daar doe je het maar mee)

What do you think?