WAS DIT EEN MAMA BURN OUT!?

Misschien ken je het wel. Je stuit op een artikel en denkt.. ja dat heb ik ook. Normaal gezien vermeid ik dit soort blogs want ik ben vrij nuchter en realiseer mij heel goed dat dit soort dingen het gewoon ‘goed doen’ in de media, juist vanwege de herkenning.  

Maar toen kwam ik het verhaal over de ‘mama burn out’ tegen. Wouw wat herkenbaar. Niet dat ik echt denk dat ik er nu uit kom ofzo, maar ik denk serieus dat het echt niet veel heeft gescheeld voor ik hier echt in had gezeten en flink wat hulp had moeten zoeken.

Natuurlijk wist ik dat het een pittige tijd ging worden.

Een 2e kind, 8 jaar na mijn eerste, dat zou best pittig worden. En daar stelde ik mij dan ook op in. Maar eigenlijk vanaf het moment van doorzetten voor de borstvoeding en het non stop huilen begonnen de spanningen zich al op te bouwen en begon het irriteren aan mensen om mij heen al vrij erg. Jax huilde zeker meer dan 3 uur per dag. Was eigenlijk alleen stil als hij gevoed werd of heen en weer geschommeld werd. Ook had hij een voorkeurs houding waar ik mijn flink druk om maakte.

Natuurlijk hebben wij bij de huisarts en consultatie bureau gezeten voor advies. We hebben uiteindelijk wekelijks bezoek gehad van een baby fysiotherapeut die ook zag dat ik erg veel verlangde van mijzelf. En heeft mij goed op weg geholpen om het een en ander eens wat meer ‘los’ te laten.

Dit zijn simpelweg geen periodes om al die ballen alleen proberen hoog te houden.  Dit zijn tijden om het samen te doen en laat ik dat nou net een moeilijk puntje vinden. Het liefst hou ik alles in mijn eigen handen. Al die ballen wil ik zelf ophouden. Bij mijn ex was dit hetzelfde probleem en mijn moeder waarschuwde mij er al voor. En ook nu gebeurde dit weer.

Gelukkig is er wel een verschil tussen toen en nu. Nu heb ik op zich een baby die veel (ja echt veel meer) huilt, maar toch ben ik mij meer bewust van de dingen waar ik op moet letten vanuit mijzelf.

De punten waarom ik echt denk dat het helemaal verkeerd ging, maar ik dit eigenlijk niet door had omdat ik steeds dacht.. maar ik ben toch gelukkig!? 

1. Ik ging elke dag als een berg opzien tegen de dagelijkse routine dingen. Zoals mijn dochter van hoor naar her brengen terwijl de ander eigenlijk moet slapen in zijn bed. 
2. Ik had het gevoel dat ik de enige was die mijn zoontje stil kon krijgen.
3. Iets simpels als boodschappen doen, kon ik soms gewoon als een berg tegenop zien. Terwijl ik normaal gek ben op receptjes opzoeken, boodschappen doen daarvoor enz.
4. Irritatie’s naar mijn vriend en dochter, vaak slurpen ze mijn energie op naar mijn gevoel.
5. Moe moe moe moe en nog eens moe. Hierdoor ook weer discussies met mijn vriend omdat die een filmpje wilt kijken in de avond en ik meteen naar bed wil zodra de kindjes slapen. (of nog moet werken)
6. Geen enkele tijd meer inplannen voor mijzelf, elke vrije minuut die ik had ging in mijn werk zitten, ik nam niet eens de tijd om even mijn eigen nagels te lakken.
7. Fouten maken op mijn werk, ik heb denk ik net op tijd even een stap terug genomen. 
8. Geen inspiratie en motivatie voor mijn YouTube kanaal/ blogs enz.
9. Huilen om niks omdat ik mij vaak niet begrepen voelde.
10. Ik was super vergeetachtig door mijn slaaptekort. Hierdoor ben ik super vaak dingen kwijt en gestresst. 
11. Ik kreeg een gebrek aan zelfvertrouwen waardoor ik weinig zin meer had om mijzelf leuk aan te kleden. Niets vond ik leuk staan, ik bleef mijzelf gewoon echt een vaatdoek voelen. 
12. Ik voelde een stress over mijn rug kruipen als hij begon te huilen en merkte dan mijn schouders dan direct helemaal vast zaten.
13. Geen enkele zin en motivatie om te gaan sporten, terwijl ik daar normaal juist gek op ben. Eerst maar eens slapen dacht ik..
14. Events en afspraken buitenhuis afzeggen omdat je er ’geen tijd’ voor hebt. Of denk dat je kind niet zonder je kan. 

Op het moment dat het echt te veel werd heb ik dit besproken met mijn vriend en heeft hij dit gelukkig heel serieus genomen en de touwtjes overgenomen. Ook is Jax echt op tijd beter gaan slapen. Zijn gebroken nachten hadden gewoon niet veel langer moeten duren. Natuurlijk kan je vriend er ook uit gaan, mijn ik wordt met mijn mama brein gewoon echt altijd als eerst wakker. Ik ga liggen luisteren en slaap pas weer als hij stil is. 

Wat ik nog meer net optijd heb gedaan:

1. Praten, praten, praten! In mijn geval met mijn vriend en mijn moeder. Ook aan mijn dochter heb ik in kindertaal uitgelegd waarom het af en toe even allemaal teveel wordt voor mij en ik mijn rust neem.
2. Toch weer gaan sporten. Ik moest er even doorheen, maar ook na een nacht dat ik weinig heb geslapen ga ik gewoon echt even een half uurtje sporten. Als is het maar eventjes lekker fietsen met muziek op.
3. Vooruit plannen, elke week maak ik een planning en nemen mijn vriend ik deze door en kijken waar wij elkaar kunnen hulpen met bijvoorbeeld het heen en weer brengen van mijn dochter.  
4. Nee zeggen. Vooral op zakelijk gebied keek ik eerst echt heel erg goed of ergens wel of niet genoeg tijd voor had en of ik dit mijn tijd waard vond. 
5. In het weekend wanneer mijn vriend voor de kinderen kan zorgen af en toe eens even iets voor mijzelf doen.

Heb jij ook wel eens het idee gehad dat je in een ‘mama burn out’ zat? Wat waren jouw signalen?

Liefs Diesna. Elke woensdag en vrijdag een video op mijn youtube kanaal: Diesna Loomans