Mijn “BORSTVOEDING” verhaal..

Hierbij deel ik mijn borstvoeding verhaal. Het lief en leed, want zo vanzelfsprekend is het allemaal niet. Doorzetten was wel echt het juiste woord voor de eerste 2 maanden. Inmiddels heb ik er zo iets moois voor terug gekregen. Ik wens dit echt elke moeder.

Ik hoop hiermee flink wat tips mee te geven en andere te supporten die er ook voor kiezen hier voor te gaan.

Voor de 2e keer begon ik vol goede moed aan een borstvoeding avontuur. De eerste keer (8 jaar geleden met Jola) heb ik het ook een half jaar ‘volgehouden’. Na 3 maanden ben ik toen wel begonnen met combineren. Dat kwam omdat ik werkte als stewardess en ik niet om de 3 uur kon kolven.

Ik heb trouwens al 10 jaar een borstvergroting. Dit maakt niets uit voor de borstvoeding. Maar juist ook daarom wil ik het even vermelden. Dat kan dus gewoon.

Maar laat ik beginnen bij het begin van mijn 2e avontuur die eigenlijk bijna het zelfde begon als mijn eerste.

Direct na mijn bevalling moest ik worden geopereerd omdat mijn placenta niet los kwam. Ik begon mij al meteen zorgen te maken over dat ik meteen zou moeten aanleggen dacht ik. Maar dit was geloof ik toch niet zo erg. Toen ik was bijgekomen mocht ik beginnen en leerde de verpleegster mij het aanleggen. Dat was soms nog best een gedoe, hij had echt even was ‘hap’ hulp nodig haha. Maar het lukte! Hij dronk eventjes.

Wat wel vervelend was, was dat ik veel bloed had verloren. Hierdoor hadden mijn borsten (leek) een klein beetje meer moeite met de aanmaak dan normaal. Omdat Jax mega huilerig was en bleef ‘zoeken’ besloot de verloskundige na een dag of 2 toch iets bij te voeden (20 ml). Ik ging heel erg vaak aanleggen en een paar dagen later begon het dan toch echt op gang te komen en op de 4e dag mega stuwing. De warme douche er op en tussen de voedingen door cool-packs.  Ook afkolven was mijn redmiddel. Maar ik kan nog herinneren dat je er niet bij in de buurt moest komen.. auwwww. Ik kon eigenlijk geen enkele bh verdragen. Dus liet alles gewoon lopen in een dun shirtje want de rest deed allemaal zeer.

Al vrij snel ging ik over op om de 3 uur voeding ipv op verzoek. Omdat Jax zo veel huilde was het echt heel erg moeilijk te zien wanneer hij echt wilde drinken. Wanneer ik hem uit troost bleef voeden zou hij juist ook weer meer last van zijn krampjes kunnen krijgen omdat hij dan juist weer te veel moest verwerken.

De voedingen duurde dan ook lang.. erg lang..  om de 2,5 a 3 uur was ik een uur aan het voeden. En hierbij dus ook meteen mijn tip voor alle moeders die beginnen aan borstvoeding. Dit is te lang. Probeer dit echt max op een half uur/20 min te houden totaal.

Het gevolg voor mij was namelijk tepelkloven, ja echt tot bloedens aan toe. Ik smeerde echt tussen elke voeding door goed met de tepel creme en ook legde ik echt goed aan. Maar het was al te laat ze waren echt helemaal stuk. Ik ben toen hydro pads gaan gebruiken. Verschillende soorten zelfs. Die gaven wat verkoeling. En zorgen voor een snellere genezing. Maar toch moet je keer op keer weer door de pijn heen. De pijn in je tepels kan echt door merg en been gaan. Als er iemand naast mij ging zitten op de bank. Dan deed alleen al de dreun van het neerkomen van diegene vreselijk pijn. Ik heb zitten trillen met mijn benen en huilen tijdens het voeden. Douchen, afdrogen, aankleden.. het is verschrikkelijk! Maar echt!

Veel kolven was ook erg lastig voor mij (dat gaf de tepels wel rust) maar Jax was eigenlijk de eerste paar maanden zo veel aan het huilen dat ik nooit een rustig momentje kon vinden om te kolven. Ik was of zelf aan het bijslapen, of met hem bezig. Gelukkig had ik wel een handsfree kolf, dus ik kon soms wel gewoon achter de computer wanneer ik even wat ging werken kolven (De difrax kolf was hiervoor mijn reddende engel.)

Elke keer dat ik in de supermarkt liep gleden mijn ogen over de kunstvoeding bussen heen. Ik stond er nog net niet mee in mijn handen. Het voelde zo enorm als falen als ik het zou opgeven. Ik weet niet wat dat is, maar iets in mij zei dat ik er doorheen moest en dat ik mijzelf daar later dankbaar voor zou zijn.

6 weken – Borstontsteking

Na 6 weken heel erg veel pijn was 1 kant genezen, de andere kant was nog steeds pijnlijk. En gek genoeg kreeg ik nou net in week 6 aan de ‘goede’ kant borstontsteking. Hoe kan dat nou weer dacht ik? Juist aan de kant waar de kloven minder waren! Het begon met ineens heftige koorts. Dezelfde middag nog zat ik bij de spoedpost en kreeg ik antibiotica. Gelukkig mocht ik met die antibiotica wel ook nog blijven voeden. En maar leeg halen continu leeg kolven om de borst leeg te krijgen en ook om een nieuwe ontsteking te voorkomen.

2 maanden – Eindelijk geen kloven en pijn meer

Toen ik aan kwam op de 2 maanden kon ik eindelijk wel zeggen dat ik pijnvrij kon voeden. Mijn tepel waren eindelijk ‘gewent’ en hij dronk ook al veel sneller. netjes om de 3 uur. Wel dacht ik soms.. hoe kan ik ooit bijvoorbeeld weer iets normaals aan doen? Want ik pakte ze altijd goed in in een voeding beha en had soms nog best stuwing wanneer hij even ietsjes later dronk bijvoorbeeld. Maar ook dit werd steeds minder.

3 maanden –  Flesjes probleem!

Met 3 maanden was het echt alsof het de normaalste zaak was. Mijn borsten staan ook totaal niet meer op spanning, ik kan zelfs een bikini topje aan. Makkelijk zelfs me voeden haha. Omdat het eindelijk zo goed ging maakt ik zo rond de 3 maanden wel 1 fout. Ik gaf geen flesjes (af gekolfde melk) meer. En blijkbaar verliest een baby juist in deze weken de automatische zuig reflex. Hij wilde dus ineens niet meer uit een flesje drinken. Weer begonnen we met oefenen en soms dan ook maar met wat kunstvoeding omdat ik geen moedermelk op voorraat had. Het was denk ik nog op tijd want na een weekje blijven aanbieden lukte het! Ook water bleef ik zo nu en dan aanbieden in een flesje.

4 maanden – Vakantie & borstvoeding

En toen was het vakantie.. ik had 3 weken lang profijt van borstvoeding! Want ik hoefde niet te denken aan flesjes, melk opwarmen of water kopen. Borstvoeding op vakantie zag ik eerst als lastig, maar dit bleek zo super fijn. Zelfs op het strand voedde ik. Ik heb nooit echt problemen gehad met voeden in het openbaar. Ik vind het juist wel iets stoers hebben.

Wel weer iets super stoms!.. Ik vergat dus weer flesjes te oefenen in deze vakantie weken, ik dacht het gaat nu wel goed zo. Maar bij thuiskomst bleek dat Jax weer moeite heeft met uit een flesje drinken. Sterker nog het gaat nog lastiger dan met 3 maanden.. oeps.

5 maanden – Ik wil niet meer stoppen!

Jax drinkt inmiddels (na het oefenen) weer uit een flesje. Dit lukte met de Tommee Tippee close to nature fles. Ook ondervond ik dat het even wat warmer maken van de speen en hem gewoon te laten liggen terwijl hij drinkt hielp. Ik kreeg dat als tip bij 1 van mijn vlogs. Super fijne tip dus! En achteraf gezien ook logisch aangezien baby’s de tepel ook ‘zoeken’ op warmte.

Toen ik voor het eerst dus een dagje weg ging naar een festival waren alle voorbereidingen getroffen. Hij had geoefend en een fles al helemaal leeg. Bart had een shirt aan wat ik die dag ervoor de hele dag aan had. Ik heb met Jax zijn knufje geslapen tussen mijn borsten haha. En yes alles is goed gegaan. Hij heeft de hele dag afgekolfde melk gehad. Die had ik gelukkig al een tijdje terug verzameld in de vriezer. Hierbij ook een blog over welke kolf ik gebruik.

6 maanden – Combineren

De 6e maand was eigenlijk de fijnste maand. Maar toch ook komt daar af en toe weer wat onzekerheid om de hoek kijken. Want in de nachten blijft hij vaak wakker worden voor voedingen en overdag duwt hij mij soms snel weer weg. Hij is ook vaak afgeleid. Dan moet ik echt even apart op bed gaan liggen met hem. Ook begin ik soms het idee te hebben dan het ‘niet genoeg’ is. Dat omdat mijn borsten zo ‘leeg’ voelen. Maar ook omdat ik wel eens ging proberen om na de voeding wanneer hij nog bleef huilen er een flesje bij te geven en dan ineens dronk hij nog meer. Vanaf dat moment heb ik besloten in de avond een extra voeding bij te geven. Een flesje voordat hij gaat slapen om 19:30.

Toen Jax 6 maandjes was heb ik besloten om te gaan combineren/ langzaam te gaan afbouwen. Je zou denken waarom het ging toch goed. Maar mijn stewardessen werk zat er weer aan te komen. Ik had echt het idee dat hij veel beter verzadigd was van een flesje en ik was er ook wel weer eens aan toe om er gewoon even geen rekening mee te houden.

7  maanden – Emotioneel einde

Jax is nu bijna 7 maanden en ik heb afgelopen week voor het laatst borstvoeding gegeven. Dat was wel even een moeilijk momentje. Want het voelt echt als een soort afscheid van een hele mooie fase in zijn leven. Ik ben zo blij dat ik dit heb gedaan en ook trots. Maar nu is het tijd om het los te laten.

Liefs Diesna. Elke woensdag en vrijdag een video op mijn youtube kanaal: Diesna Loomans