De eerste 6 weken na de bevalling

Hoi Daar ben ik weer, ik ben echt super lang weg geweest op mijn blog. Sorry!

Ik had verwacht tussendoor juist meer te gaan schrijven, maar dat kwam er dus echt niet van. Alle minuten die ik vrij had naast Jax en Jola heb ik besteed aan editten, rusten, pijnlijden en ziek zijn. De afgelopen 6 weken waren pittig. Ik zal beginnen bij het begin. De bevalling. Daarna kunnen jullie gelukkig ook weer meer andere blogs van mij verwachten. Want ik heb zo veel geleerd van mijn 2e babytje op de wereld zetten. Wat ik natuurlijk graag met jullie deel.

Over de bevalling en de 6 weken er na..

De bevalling zelf was in mijn herinnering echt perfect. Het kwam op het perfecte moment. Jola was net een avondje uit logeren bij opa en oma en ik lag gewoon chill op de bank. Toen ik het voelde op komen gingen we lekker samen douchen en hebben we tot op het moment dat we in het kraamhotel aan kwamen de grootste lol gehad samen. Eenmaal in het kraamhotel had ik 4 cm ontsluiting en werden de weeën echt heftig. 1,5 uur later had ik volledige ontsluiting en mocht ik persen. Na 3x persen was hij er! Onze Jax Elon.

Natuurlijk kan ik zeggen dat het een ‘droom bevalling’ was, vooral omdat het zo snel ging en ik dus echt niet lang op het heftige moment heb gezeten.

Maar ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat ik vlak voor het persen wel even HELP en NEE dit lukt niet heb geroepen haha. Ik vind wel dat een bevalling echt iets wonderbaarlijks is. En dat ik dat dit keer ook echt heel bewust zo heb ervaren.

Na de bevalling werd het pas vervelend.

De placenta kwam niet los uit zichzelf en dus werd er flink lang en hard op mijn buik geduwd. Ook moest ik steeds proberen te persen. Het was in de nacht. De chirurg moest worden opgeroepen en het OK personeel. Omdat de placenta hard gehouden moest worden, moesten ze blijven duwen tot iedereen in de OK klaar was. Dat was erg pijnlijk. Zo pijnlijk dat ik normaal echt niet van narcose houdt, maar nu was ik dolblij toen ik mocht ‘vertrekken’.

Eenmaal bijgekomen van de operatie werd ik ineens erg emotioneel. Ik wilde naar mijn babytje en man toe. Ik herinner mij nog vaag dat ik al huilend door het ziekenhuis gereden werd. Maar toen ik ze weer zag was alles weer goed.

Foto’s: Larissa Shootsmemories

Wat nog het meest vervelende was, was dat ik 1,7 liter bloed verloren had.

Hier heb ik echt een tijd van moeten herstellen. Ik heb mede hierdoor echt een wat moeizame kraamperiode en start van de borstvoeding gehad. Om borstvoeding ‘aan te maken’ moet er tenslotte ook weer bloed naar de borsten. Door de combinatie van dit herstellen en slaaptekort moet ik zeggen dat ik wel heel erg veel oplopende irritatie’s had naar mensen om mij heen. Niet in mijn eigen gezin, maar eigenlijk al het kraambezoek en drukte om mij heen was mij al heel erg snel te veel. Ik ben zo’n miep die dat ‘te laat’ aangeeft en dat had een gevolg dat ik vaak op het einde van de dag helemaal instortte en moest huilen.

Maar ja ook hier een dikke dikke verliefde roze (of noem je het bij een jongen een blauwe?) wolk. Want oh man man man wat ben ik verliefd op dit jongetje. Wat is hij een wonder, een schatje een scheetje, een humpie dumpie. Ik ben het in 1 klap helemaal verkocht. Ik had nooit gedacht dat ik naast Jola nog een keer zo bizar onvoorwaardelijk veel liefde kon voelen. Elke blik die ik op hem werp maakt alles echt alles helemaal goed. 

Pijn en nog eens pijn, 6 weken lang! Wanneer houdt dat eens op? Bij Jola was alles eigenlijk na zo’n 3 weken weer hersteld. Maar joh toen was ik dan ook 8 jaar jonger. Dit keer val ik dus van het ene in het ander.

Beginnend met de naweeën en de stuwing (tegelijk), gelukkig duurde dit maar een dag of 2. Trouwens niemand verteld van te voren dat die naweeën bij de 2e (en vooral bij een snelle bevalling) dus veel heftiger zijn. Daarna kwamen: hechtingen en tepelkloven! Vooral die tepelkloven waren een dingetje zeg “mijn hemel”. Toen kwam de pijn tijdens poepen.. halleluja! En wanneer de borstvoeding eindelijk beter lijkt te gaan. Bam daar komt ie: Een borstontsteking. Waarbij weer eens een rot kuur kwam waardoor ik weer misselijk werd. Een ontstoken vinger kwam ook nog tussendoor. En momenteel kan ik zon beetje niets eten omdat ik 3 dikke aften (een soort sfeertjes) in mijn mond heb. Killing man! En ik ben geen kleinzerige zeur he. Echt niet. Verre van dat. Maar ik vind het nu na 6 weken wel eens genoeg geweest. Ik klaag nog niet eens over gebroken nachten. Elke nachtvoeding boeit me niet. Maar die pijn mag nu wel eens vertrekken.

Overigens weet ik natuurlijk wel degelijk dat al mijn slaaptekort hier deels ook voor zorgt, want daardoor heb ik natuurlijk ook een weerstand van nul. En dan komt er nog eens bij dat ik een operatie heb gehad na de bevalling en nu ook weer een antibiotica kuur. Niet erg bevorderlijk voor een fijne weerstand.

Klaar nu met het gezeik.Ik ben verliefd en liefde overwint alles. En daar ga ik nu weer even lekker verder mee.

Ik probeer natuurlijk weer wat te bloggen tussen dit alles door. Maar wil je echt zekerheid dan kun je het meest vertrouwen op mijn youtube kanaal. De vlogs lopen natuurlijk gewoon lekkah door. Elke maandag, woensdag en vrijdag een nieuwe om 6:00 in de ochtend en abonneren is gratis!

De bevalling vlog:

De kraamweek vlog:

Liefs Diesna. Elke woensdag en vrijdag een video op mijn youtube kanaal: Diesna Loomans